Чакаю не цябе.
Але ты, убачыўшы,
бяжыш напрасткі, абдымаеш,
рады нечаканай сустрэчы:
– Ты такая рамантычная,
ты ня можаш не напісаць,
як я бег да цябе па сумётах.
Сьмяюся, што гэта будзе
хоку з глыбокімі сьлядамі.
Разьвітваемся,
разыходзімся ў розныя бакі.
Вяртаюся,
каб чакаць не цябе.
У чаканьні
пералічваю твае сьляды –
семнаццаць...
|
|
